O terapii kontaktowej z udziałem zwierząt usłyszano na świecie w 1792 roku, kiedy to do ośrodka z osobami psychicznie chorymi wprowadzono zwierzęta jako alternatywę dla konwencjonalnych terapii. Pacjenci mieli opiekować się zwierzętami hodowlanymi – królikami, kurami, papugami itp. Okazało się ze chorzy psychicznie lepiej funkcjonują w ośrodku i terapie, którym byli poddawani dają lepsze efekty.

 

Jako pierwszy, który zauważył niesamowite korzyści płynące z kontaktu psem był Boris M. Levinson. Psycholog ten specjalizował się w terapii psychoanalitycznej dzieci. Podczas jednej z sesji, zupełnie przez przypadek obecny był też pies Levinsona. Ku zdziwieniu terapeuty, chłopiec, który nie odezwał się ani razu podczas ich kilkumiesięcznych spotkań- zaczął bez skrępowania rozmawiać
z psem. Skłoniło to psychologa, do dalszych obserwacji. Efektem tych spotkań było opublikowanie w 1964 roku artykułu, w którym po raz pierwszy został użyty termin PET THERAPY określający terapię z udziałem zwierząt

.

Prekursorką  terapii kontaktowej z udziałem psów w Polsce jest Pani Maria Czerwińska, która terapię z udziałem psa określiła jako DOGOTERAPIA w roku 1987. Pani Maria Czerwieńska to przede wszystkim treserka zwierząt grających w filmach, założycielka fundacji Przyjaźni Ludzi i Zwierząt, maszer psich zaprzęgów.

 

Obecnie w naszym kraju funkcjonują dwa terminy określające terapię wykorzystującą psy: DOGOTERAPIA i KYNOTERAPIA. Są to
w gruncie rzeczy równoważne terminy, jednak różniące się co do zasad i standardów. Polskie towarzystwo kynoterapii jest w swych normach bardziej restrykcyjne co wynika z troski o bezpieczeństwo pacjentów, z którymi ta forma terapii jest przeprowadzana, oraz terapeutów, którzy prowadzą zajęcia z psem.

Dogoterapia (kynoterapia) jest najbardziej naturalną formą terapii. Bazuje na bezpośrednim kontakcie człowieka i zwierzęcia. Należy pamiętać, że kynoterapia (dogoterapia) nie zastępuje leczenia, nie daje cudownych uzdrowień, ale wspomaga konwencjonalne metody pracy terapeutycznej i rehabilitację! Pomaga przełamywać bariery lękowe, ułatwia budowanie zaufania pomiędzy pacjentem a terapeutą lub lekarzem, wycisza.

 

W terapii kontaktowej ze zwierzętami ( w naszym przypadku z psami) wyróżnić możemy trzy formy kontaktu: AAA, AAT, AAE:

 

• AAA Animal assisted activity – czyli spotkania z psem w celu nawiązania pozytywnej więzi pomiędzy terapeutą a pacjentem, pobudzenia sfery emocjonalnej i zachęcenia pacjenta do aktywnego uczestniczenia w zajęciach terapeutycznych,

• AAT Animal assisted terapy –  zaplanowane zajęcia terapeutyczne z udziałem psa mające konkretny cel terapeutyczny
  z określona metodyką,

• AAE Animal assisted edukation – edukacyjne zajęcia z psem, rozwijające sferę intelektualną pacjenta. Do tej formy terapii przygotowany jest specjalny program edukacyjny bazujący na podstawie programowej danego etapu edukacyjnego.

 

Cele terapi kontaktowej:

 

Fizyczne

• usprawnienie funkcji motorycznych

• usprawnienie umiejętności poruszania się na wózku

• usprawnienie poczucia równowagi

 

Psychiczne

• usprawnienie komunikacji

• usprawnienie umiejętności koncentracji uwagi

• dostarczenie możliwości rekreacji

• podwyższenie samooceny

• redukcja lęku

• obniżenie poczucia samotności

 

Edukacyjne

• zwiększenie zasobu słownictwa

• ćwiczenie pamięci krótko i długoterminowej

• kształtowanie pojęć takich jak kolor ,wielkość itp.

 

Motywacyjne

• ułatwienie funkcjonowania w grupie

• ułatwienie interakcji z innymi

• gotowość do podejmowania ćwiczeń

• rozwijanie empatii

• otwarcie na świat

• wzrost opiekuńczości

• wzrost zaufania

• wzrost akceptacji

• dostarczenie rozrywki

• umiejętność socjalizacji

• pobudzenie umysłowe

• kontakt fizyczny

• korzyści fizjologiczne